Harderwijkse Zaken

Dinsdag was een lievelingsdag. Dan gingen de kinderen van de basisschool op de hoek naar de gymzaal. Een hele rits fietste langs uw huis. En u zwaaide. Kende geen van de kinderen, want uw enige zoon had er geen en de tantezeggers die er ooit waren, verhuisden naar ver, lang geleden. Maar u zwaaide, want soms zwaaiden ze terug. En dan was u bij een ander raam, in een ander jaar, even heel gelukkig.

Ik vind het vervelend om zomaar ergens bekenden tegen te komen. Ik vier mijn verjaardag liever niet. Ik kan opzien tegen telefoongesprekken en ik ga niet graag naar de kapper. Ik ben het liefst alleen of met twee. 

Ik ben een vrouw, een meisje soms nog, een zij en haar. Geboren als meisje in een tijd waarin feitelijkheid gelijk stond aan waarheid. Ik had een jeugd met jongens en meisjes, mannen en vrouwen, waarin de één wel eens de ander wilde zijn.