Door Harry Schipper – Jeroen Joon is donderdag officieel geïnstalleerd tot de nieuwe burgemeester van Harderwijk.
De afgelopen 386 dagen was Joon waarnemend burgemeester, maar met het omhangen van de Harderwijkse ambtsketen door locoburgemeester Edwin Enklaar en kinderburgemeester Saar van Polen kwam aan die periode definitief een einde
Uiteraard ging daar nog wel het verplichte ‘dat verklaar en beloof ik’ aan vooraf. Het zinnetje dat Jeroen Joon van Henri Lenferink, waarnemend Commissaris van de Koning van de provincie Gelderland, moest nazeggen en waarmee hij onder andere beloofde om de Grondwet en andere Nederlandse wetten na te leven, onpartijdig te blijven, geen (dure) cadeautjes aan te nemen en natuurlijk dat hij bereid is om de verantwoordelijkheden van het burgemeestersambt op zich te nemen.
De vrolijke blik van Joon verraadde meteen dat hij niets liever deed dan dat, want burgemeester worden, dat was zijn grootste droom, die deze dag in vervulling ging. Bijna traditioneel begon dat al met een rondrit van Jeroen Joon en zijn echtgenote Rosalie vanaf de Rietmeen door de stad in de voorste van een stoet brandweerauto’s, compleet met sirenes en zwaailichten, op weg naar het Huis van de Stad.
Daar, in het midden van de raadszaal, omringd door (onder meer) alle leden van de Harderwijkse gemeenteraad, zijn gezin, familie, een flinke vrienden- en vriendinnenschare en ook nog een rij of wat aan bestuurders, waaronder collega-burgemeesters en wethouders uit omliggende gemeenten, daar stond hem een bijzondere raadsvergadering te wachten. Zo eentje, waarin burgemeesters worden geïnstalleerd, waarna toespraken volgen.
Commissaris Henri Lenferink kon korter dan anders van stof zijn, vertelde hij zijn gehoor, omdat hij doorgaans bij de installatie van een nieuwe burgemeester ook een afscheidswoordje moest richten aan de vertrekkende waarnemende burgemeester. “Maar dat kunnen we nu wel overslaan”, liet hij daar droogjes op volgen. Hij memoreerde dat voor de functie van burgemeester zich ‘best veel kandidaten’ hadden gemeld. “Dat gebeurt tegenwoordig niet zo vaak meer. Daar mag Harderwijk best trots op zijn”, aldus Lenferink, die ook nog wel kwijt wilde dat er tussen die kandidaten ‘héle goeie zaten’.
“Jeroen Joon trok uiteindelijk aan het langste eind”, als ‘burger burgemeester’, ‘verrassende verbinder’, strooide Lenferink maar eens met wat door de gemeenteraad gewenste kwalificaties. De vertrouwenscommissie, onder voorzitterschap van (ChristenUnie-)raadslid Mirjam Driest-Wijnholds had er sinds mei van dit jaar een, zoals ze zelf vertelde ‘uitdagende klus’ aan om uit de 32 sollicitanten de beste te kiezen. Met tien werden er gesprekken gevoerd waarin ze ook nog eens werden beoordeeld op hun doortastendheid en verbindende kwaliteiten.
Toen ze uiteindelijk tijdens een vergadering van het college van burgemeester en wethouders de voordracht van Joon eindelijk bekend mocht maken - want geen van de leden van de vertrouwenscommissie mocht tijdens de sollicitatieprocedure laten merken dat Joon duidelijk hun voorkeur genoot – sprong Joon bijna letterlijk een gat in de lucht van blijdschap. “Niet langer meer waarnemend nu, maar een échte burgemeester”.
Eentje die tijdens de collegevergaderingen nogal eens de namen van zijn oude woonplaats Apeldoorn en Harderwijk per ongeluk door elkaar haalde, vertelde eerste locoburgemeester Edwin Enklaar in de bomvolle raadszaal. Enklaar, zelf ook lid van de vertrouwenscommissie, was om meer dan één reden blij dat de keus op Joon was gevallen, want: “Nu kunnen we het inwerkprogramma in de kast laten”. Hij feliciteerde Joon: “We zijn heel blij dat je in Harderwijk je hart hebt gevonden!”
Ook in volgende toespraakjes klonk die blijdschap door. Zoals in die van de Nijkerkse burgemeester Gerard Renkema, namens de ‘burgemeesterskring’, een informele club burgemeesters uit de regio die af en toe bij elkaar komen voor intervisie, netwerken, samenwerking én gezelligheid. Of in die van Joon’s oude burgemeester Ton Heerts, die sprak vanuit zijn rol als voorzitter van de Veiligheidsregio Noordwest Veluwe. “Het was je droom en is je droom om burgemeester te worden”, wist Heerts natuurlijk al. Hij beschreef Joon als ‘een man altijd vol dromen en ideeën, met oog voor de mensen en zéér benaderbaar’. “Die ambtsketen schept nu wel wat afstand, maar jij maakt die overbrugbaar”, aldus Heerts, er lachend aan toevoegend dat Joon ‘van het aaibare soort was’.
Joon zelf was blij dat zijn traineeship annex ‘proeftijd’ er na zo’n 386 dagen op zat. “En ze willen me houden. Heb ik even mazzel, want Harderwijk is de absolute hoofdprijs!” Hij vertelde hoe hij naarmate hij Harderwijk beter leerde kennen de culturele rijkdom van de gemeente mocht ervaren en ontdekte hoe trots de inwoners zijn op Harderwijk en Hierden. “En ik werd ook steeds trotser”, bekende hij.
De kersverse burgemeester van Harderwijk beloofde de betekenis van zijn naam Joon eer aan te doen. “Een joon is een boei. Een boei die beschermt, die houvast geeft in tijden van nood, een boei die richting geeft”.
Na afloop van de bijzondere raadsvergadering met de installatie van Joon, zong zijn Apeldoornse vriendin, zangeres Pascalle de Vries hem toe in het Italiaans, waarna het gezelschap door de binnenstad toog naar het Stadsmuseum waar iedereen hem in de bovenzaal mocht feliciteren. Volgens ceremoniemeester Hilde Pilger, Joon’s communicatieadviseur, had Joon bewust voor die plek gekozen, om zoveel mogelijk mensen met de binnenstad en haar rijke historie kennis te laten maken.
