Door Harry Schipper – Het college van burgemeester en wethouders blijft vasthouden aan een 28 meter hoge slanke villa in het Waterfront-stadsparkje dat komt tegenover het Robbenzand en de binnenstad.
De discussie over de parkvilla duurt nu al veertienhonderd dagen en drie wethouders, bracht Sjoerd Leensen tijdens zijn inspraak de commissieleden fijntjes in herinnering. Leensen woont aan het Robbezand in de rij huizen die prominent uitkijkt over het nog te ontwikkelen stadsparkje in het Waterfront. Nu is dat al flink wat jaren een braakliggend terrein, met een leuke speelplek en een mooi voetbalveldje voor de Waterfront-jeugd, omdat daarvoor in hun eigen pionierswijkje nergens plek voor is.‘Het is de beste stedenbouwkundige oplossing’, bleef wethouder Edwin Enklaar telkens maar herhalen op aanhoudende vragen vanuit de commissie Ruimte of de parkvilla niet lager of anders op een andere plek kon
Hij ging daar, zo vertelde hij de commissieleden nog maar eens, wonen in de wetenschap dat er tegenover hem en zijn buren wel een villa zou komen, maar dan een gebouw niet hoger dan achttien meter met maar vier of hooguit vijf bouwlagen en een parkeergarage eronder.
Sindsdien kwam de gemeente met plannen om het gebouw veel hoger te maken, tot zelfs 33 meter aan toe. Het regende zienswijzen van bewoners die zich daartegen fel verzetten. Reden voor de gemeente om de hoogte enkele meters terug te brengen naar ditmaal 28 meter. Ook wordt het bouwvlak opgeschoven naar het fiets- en voetpad, dus verder weg van het Robbenzand.
Tegen dat nieuwe bestemmingsplan komen hij en zijn buren opnieuw in verzet: “Ik was daar niet gaan wonen als ik wist dat daar zó’n hoog gebouw kwam”. Maar ditmaal houdt het college van B en W de poot zo goed als stijf. En wordt het met minieme wijzigingen nu een volgende raadsvergadering ter vaststelling voorgelegd. Maar eerst dus nog even in de commissie Ruimte om te horen wat de raadsfracties ervan vinden…
En die commissieleden snappen het gevoel van de teleurgestelde aanwonenden wel, zo wordt opnieuw duidelijk. Al begrijpen ze ook dat nu toch eindelijk eens de knoop hierover moet worden doorgehakt. Immers: de rest van de ingetekende woningen en appartementen in de Kop van Stadswerven kan zómaar in de war worden geschopt, als zou blijken dat het aan de bouwontwikkelcombinatie VOF Waterfront beloofde hoge gebouw met peperdure – en dus flink winstgevende – appartementen er misschien helemaal niet mag komen. Of lager uitvalt, waardoor er minder appartementen in passen. Dan moeten die appartementen dus ergens anders een plek krijgen. Of de gemeente moet de ontwikkelaars van het Waterfront met een grote zak geld compenseren voor de winst die ze mislopen.
Wethouder Enklaar herhaalde donderdagavond keer op keer dat de plannen weer ‘helemaal’ terug moesten ‘naar de tekentafel’ als er weer een lid van de commissie kwam met suggesties, zoals het gebouw lager - en breder - te maken, verder door te schuiven tot in de verste uithoek van het parkje, of zelfs te verplaatsen naar het Dolfinariumeiland aan de overzijde. “Geef ze een stuk grond in Drielanden om wat appartementen op te bouwen”, klonk het zelfs. De commissieleden waren er zelf ook nog altijd niet uit. “Een man een man, een woord een woord”, vond het SGP-raadslid Jan van Panhuis, als altijd een groot voorstander van een ‘betrouwbare overheid’, zeker richting aanwonenden. Hij doelde daarmee op de met de bewoners gemaakte afspraken: “Achttien meter is achttien meter! Nu voelen de bewoners zich wel in hun hemd gezet”. Zijn eenmansfractie liet weten open te staan ‘voor alles om de massa van het gebouw beperkt te houden’.
Ook de andere commissieleden als VVD-fractievoorzitter Menno Doppenberg vonden ‘dat afspraken moeten worden nagekomen’. Maar hij doelde nadrukkelijk op de contracten die zijn opgesteld tussen gemeente en ontwikkelaars en die bij contractbreuk kunnen leiden ‘tot financiële gevolgen’. Schadeclaims dus.
Harderwijk Anders kwam bij monde van haar fractievoorzitter Henk Vermeer met de suggestie om lengtemeters te winnen door de parkeergarage, die in de plannen nu twee meter boven het maaiveld uitsteekt, met minstens een meter te verdiepen. En het dak platter te maken. En PvdA-fractievoorzitter Wilco Bos zocht naar een bespreekbaar compromis met de bewoners door te opperen dat het gebouw in plaats van 24 bij 24 meter ook best 18 bij 30 breed en lang kan. Zes meter breder dus, waardoor er bij een maximale hoogte van 18 meter toch evenveel appartementen in passen. Vermeer leek dat ook wel wat, omdat het tijd scheelt omdat het bestemmingsplan dan qua hoogte niet gewijzigd hoeft te worden.
Wethouder Enklaar voorzag dat alle suggesties om het anders te doen dan nu voorgesteld, ertoe zullen leiden dat er verdere vertraging optreedt in de realisatie en ‘andere consequenties die nu nog niet zijn te overzien’. Hij bleef erbij dat het nu voorgestelde plan met een rank gebouw van 28 meter ‘zorgvuldig is afgewogen’. “Als je daaraan gaat rommelen moeten we weer terug naar de tekentafel”.
Wordt vervolgd dus.
