Onlangs vroeg een sollicitant aan mij wat mij eigenlijk zo aantrok aan de accountancy. Dat vond ik een hele goede vraag, omdat ik daar niet direct een antwoord op kon geven.
Grote groepen mannen van middelbare leeftijd die in hun grijze of donkerblauwe pakken massaal carpoolend in hun Toyota Prius hun entree maken, of vrouwen met strakke knotten in een donkere jurk tot op de knie. Waarom doen wij dat eigenlijk?Direct schoten mijn gedachten naar de opkomst op intermediairdagen en evenementen van leveranciers van boekhoudsoftware.
Accountancy Vanmorgen kopte nog geen twee jaar geleden met: “Jasje Dasje: accountant liefst strak in pak” waaruit blijkt dat de accountant nog steeds veel waarde hecht aan imago. Hierop worden onze kledingkeuzes dan ook gebaseerd. Ik verwonder mij regelmatig over deze gedachte. Iedere accountant in opleiding wordt doodgegooid met de kreet ‘vertrouwensman van het maatschappelijk verkeer’. Als dit het geval is, waarom moet het dan altijd zo duidelijk zijn dat de accountant binnen komt? Moeten we er als vertrouwensman van het maatschappelijk verkeer niet juist voor zorgen dat wij ons net zo kleden als onze cliënten dat doen? Hoe kun je nou een vertrouwensman zijn als er nog steeds cliënten zijn die zenuwachtig worden wanneer de accountant langskomt?
Denk naast je imago richting cliënten ook eens aan het aantrekken van young professionals. Er is enorme krapte op de arbeidsmarkt, omdat er nog steeds te weinig instroom is in accountancy opleidingen. Daarnaast besluit een groot deel van de accountancy studenten om na hun opleiding het zakenleven in te gaan. Dit is ook niet gek, want laten we eerlijk zijn: accountant worden is niet erg sexy.
Accountants zijn immers ook net mensen…Vandaar mijn oproep aan alle MKB-accountants: laat je stropdas thuis, gooi je haar los en als je in een hele wilde bui bent, draag dan eens een spijkerbroek.
Blog: Robin Hees, accountmanager MKB
