Het Christelijk College Nassau-Veluwe bestaat honderd jaar. Zaterdag 28 september beleefden meer dan achthonderd oud-leerlingen en oud-docenten een bijzondere reünie. Afgelopen zaterdag was de tweede reünie, voor oud-leerlingen vanaf examenjaar 1995.
Deze keer delen oud-docent handvaardigheid en oud-decaan Jossy de Smit en docent Nederlands en coördinator leerlingzaken examenklassen Hermine van Beek hun herinneringen aan het CCNV.
De Smit: ,,Weet je dat ik hier 40 jaar en drie maanden heb gewerkt? Ik begon in 1970 op het CCNV.’’ Van Beek: ,,Toen was ik nog niet eens geboren...’’ De Smit: ,,Het was het derde jaar na het invoeren van de Mammoetwet. Ik heb nog even een vierde en vijfde klas MMS (middelbare meisjesschool) lesgegeven in het vak textiel, dat voelt lang geleden. Dat ik graag in het onderwijs wilde werken, wist ik trouwens al van kleins af aan. Op de lagere school leek juf mij een mooi beroep. De jaren daarna heb ik ook weleens getwijfeld: wat als je een vervelende klas krijgt, dan zit je daar een jaar aan vast. Een kennis van mij raadde jaren later de textielopleiding aan in Haarlem. Daar ben ik toen les in gaan geven; kijken of het wat was. En dat was het! (lacht).’’
Van Beek kwam in 2001 op het CCNV terecht via haar opleiding Italiaans en haar broer, die destijds het vak klassieke talen gaf. ,,Ik heb hier in 1997 stage gelopen en lessen Italiaans gegevens. Eén uur in de week aan leerlingen die op excursie gingen naar Rome. Het zijn van een docent Italiaans is leuk, maar ik kon nergens lesuren vinden. Ik ben toen Nederlands als tweede taal gaan geven, aan AMA´s (alleenstaande minderjarige asielzoekers). Maar het asielbeleid werd strenger, ik kreeg er moeite mee dat we hen een toekomst in Nederland voorspiegelden, die er voor hen waarschijnlijk helemaal niet zou zijn. Ik heb in die tijd Nederlands gestudeerd en mijn lesbevoegdheid gehaald. In mijn laatste studiejaar zat ik in de trein de krant te lezen, toen ik een vacature van het CCNV voorbij zag komen. Ik heb toen gesolliciteerd en ben hier (opnieuw) komen werken, maar dan als docent Nederlands.’’
Jossy de Smit vergeet niet snel haar eerste werkdag, in 1970: ,,Tijdens de pauze ging ik naar de personeelskamer om koffie te drinken (toen nog de docentenkamer). Er waren blijkbaar vaste plekken, maar ik was me van geen kwaad bewust. Dus ging ik per ongeluk op de plek van de rector zitten, aan het hoofd van de tafel. Niemand zei wat. Ze dachten, laat het maar gebeuren (lacht). Dat was de tijd dat onze conciërges, Foppen en Kok, nog koffie schonken in de pauze.’’
De Smit geeft aan dat er in vijftig jaar veel is veranderd: ,,In het lokaal werd met groepjes gewerkt, zo stonden de tafels ook. De uitdaging voor mij was om zelf opdrachten te bedenken, want we hadden voor mijn vak geen lesboeken. Het moest iets actueels zijn, iets wat de leerlingen pakt. Ik heb ook veel geëxperimenteerd: werken met plastic of ijzerdraad in plaats van naald en draad. Breien op bezemstelen in plaats van op breinaalden. Het was de tijd waarin lessen vrijer werden.’’
Van Beek: ,,Mijn eerste schooljaar vond ik heel spannend. Want ik had nog nooit les gegeven in het reguliere onderwijs. Wat zou ik doen bij ordeproblemen? Ik dacht, ik zie het wel, ik doe het gewoon en ik leer het wel. Uiteindelijk heb ik heel veel lol gehad met de leerlingen, en dat heb ik nog steeds. Natuurlijk waren er in het begin pittige klassen, zoals havo 3 en 4. Maar de leerlingen zeiden: ‘We kwamen uw lokaal binnen en wisten: daar kunnen we niet mee sollen.’
De Smit: ,,Het CCNV is een erg leuke school, ik voelde me hier thuis als docent, en ook nu nog. In de jaren ‘70 werkten hier nog veel mannen en weinig vrouwen. Daarom viel ik ook met mijn neus in de boter toen er een werkweek aan kwam, want er moest een vrouw mee. Ik ben daarom tijdens mijn tijd hier vaak mee geweest naar Berlijn, daar heb ik mooie herinneringen aan. Later volgden nog vele werkweken naar onder andere Heidelberg, de Provence en Barcelona.’’ Van Beek: ,,Zoiets heb ik ook meegemaakt. Ik kreeg in mijn tweede jaar een telefoontje van een collega: je gaat morgen mee naar Rome. ‘Mag ik er even over nadenken’ vroeg ik . ‘Tja, eigenlijk niet, want we komen iemand tekort…’. Sinds dat jaar ben ik bijna elk schooljaar mee geweest op de excursie naar Rome, nog steeds erg leuk om te doen.’’
Van Beek is sinds twee jaar coördinator leerlingzaken van de examenklassen. ,,Ik help de leerlingen zich voor te bereiden op leven na de middelbare school. Wat betreft mijn vak: helaas komt Nederlands vaak negatief in de media. Daarom wil ik leerlingen meegeven dat mijn vak leuk is, en dat iedereen een goede tekst kan leren schrijven en dat er geweldige boeken zijn geschreven. Maar bovenal wil ik ze helpen om te worden wie ze zijn, dat vind ik het mooiste aspect aan mijn beroep.’’
