Het is 15 oktober 1982. Gerrit van der Beek is aangenomen als nieuwe conciërge op het Christelijk College Nassau-Veluwe. Net voor de herfstvakantie begint, zodat hij dan kan worden ingewerkt.
In datzelfde jaar verliet, na acht jaar, projectleider van ‘100 jaar CCNV’ en oud-leerling Gert van Lunteren het CCNV. ,,Ik heb er iets langer over gedaan… Waarschijnlijk om deze, inmiddels bekende, conciërge te mogen meemaken. Erg Leuk om samen met Gerrit het jubileumjaar te mogen meemaken!’’,,Mijn voorganger, Marten Foppen, overleed in juli dat jaar. Hij heeft, net als ik nu, jarenlang gewerkt op het CCNV. Veel oud-leerlingen zullen zijn naam herinneren.’’
Van der Beek wordt geboren in Arnhem en verhuist op 12-jarige leeftijd naar Ermelo. Voordat hij een baan vindt op het CCNV, werkt hij in het leger als rijinstructeur Leopard. Daarna wordt hij rijinstructeur in de burgermaatschappij. ,,Maar dat vond ik na een paar jaar niet meer leuk, ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Toen kwam de vacature van conciërge langs. Ik werk graag met kinderen, ik ben al sinds jaar en dag korfbaltrainer, dus dit leek mij een mooie kans. Later hoorde ik dat er 162 sollicitanten waren geweest, onvoorstelbaar.’’
Samen met Peter Kok werkte Van der Beek als conciërge. De belangrijkste taak was (en is) het toezicht houden op leerlingen. Maar ook vele andere taken hielden hem bezig. ,,We openden de school door het slot eraf te halen. Alarmen kenden we toen niet. Elke ochtend stonden we bij de ingang. Vaak stond conrector Augustijn daar ook, vlak voor half negen zei hij zijn, inmiddels bekende, uitspraak: ‘Luitjes, we gaan sluiten!’. Nadat het eerste lesuur begon, maakte ik mijn ronde langs de klassen. Leerlingen die hadden gespijbeld moesten nakomen.
Sommigen zagen mij al aankomen en doken snel weg onder hun tafel. Ze wisten hoe laat het was. Door deze rondes leerde ik de leerlingen goed kennen, en zag ik ook welke docenten het moeilijk hadden met een klas, en welke niet. Om de nieuwe brugklasleerlingen te leren kennen, ging ik aan het begin van het schooljaar bij alle klassen rond. Ik hield dan een praatje en legde meteen uit hoe de gang van zaken was. Het absentmelden en het bijhouden hiervan gaat tegenwoordig anders, namelijk via het onlinesysteem Magister. Hierin houd ik nu alles bij. Een nadeel hiervan is dat ik nu minder persoonlijk contact met de leerlingen hebt.´´
Na mijn ronde ’s ochtends, zorgde ik voor al het drukwerk. Met een stofjas aan ging ik opdrachten op de offset verwerken. Daar heeft een paar examenleerlingen nog eens een grap uitgehaald. Ik was ‘schoolonderzoeken’ aan het draaien, een soort schoolexamens. De leerlingen hadden dat door en riepen naar mij: ‘Er is wat gebeurd op de wc!’ Tja, en toen pakten ze natuurlijk een stapeltje. Dat is me niet nog eens overkomen.’’
,,Maar de leerlingen zijn eigenlijk niet zoveel veranderd. De manier van communiceren is het meest belangrijk, hoe spreek je ze aan. Als je een verkeerde houding hebt, zowel verbaal als non-verbaal, ben je kansloos. Maar we hebben fantastische leerlingen hier, ze luisteren naar je. Natuurlijk zijn ze weleens boos als hun naam wordt opgeschreven, maar dat hoort erbij. Ik heb ouders daarentegen wel zien veranderen. Ze verdedigen hun kind nu meer, en je moet meer uitleg aan ze geven.’’ Gert van Lunteren: ,,Wat ik wel merk, is dat leerlingen vroeger wat meer respect hadden voor gezag. De samenleving is daarin wel veranderd. Je moet het nu verdienen.’’Na bijna veertig jaar op het CCNV, heeft Van der Beek ook veel dingen zien veranderen.
Over drie jaar is het tijd voor Van der Beek om met pensioen te gaan. Na veertig jaar op het CCNV, zijn er veel mooie herinneringen ontstaan. ,,Het brugklaskamp waar ik altijd nachtwacht had. De talloze naschoolse activiteiten. De laatste schooldagen van examenleerlingen: de gebroeders Van den Berg die kippen loslieten in de schoolgangen, een ander jaar hebben ze een auto ingegraven op het binnenplein. En natuurlijk niet de nacht voor de laatste schooldag, want dan waren wij aan het surveilleren. Ze waren zo slim om het de avond daarvoor te doen. De politie stond erbij, maar die vond het alleen maar geweldig.’’ Van Lunteren: ,,Ik kan mij ook herinneren dat leerlingen zichzelf aan het promoten waren om in het bestuur van UD (Utile Dulci), leerlingenvereniging) te komen. Er werden verkiezingen gehouden, de school hing vol met verkiezingsaffiches en er kwam zelfs een keer iemand op een paard naar school.’’
Een belangrijk onderdeel van het schooljaar waren (en zijn nog steeds) de buitenlandse excursies. ,,Ik heb destijds samen met Anne Zijlstra, Gert-Jan Willems en Erik Dijkslag de excursie naar de Ardennen opgezet. Dat was geweldig. Met de bus naar Eijsden, dagenlang fietsen en tijdens ons verblijf abseilen, kanoën, wandelen en klimmen. En alle routes hebben we zelf uitgezocht en uitgezet. En tja, dan moet je soms ook gewoon door een rivier heen, wil je bij je eindpunt komen (lacht).’’
En ja… als conciërge en absentencoördinator heb je honderden (of misschien wel duizenden) te-laat-kom-smoesjes gehoord na veertig jaar werk. ,,Vertraging met de trein of bus hoor je het meest. En dat is vaak ook waar. Maar leerlingen die op de fiets komen (en ik weet precies wie dat zijn) komen soms met een creatieve smoesje. ‘Ja, de Zuiderzeestraat is helemaal opengebroken, dus daar konden we niet doorheen.’ ,,Maar jij woont daar helemaal niet in de buurt, dan ben je wel erg omgefietst’’. ‘Oh, ja…uhm…’
Uiteraard hoopt Gerrit van der Beek veel oud-leerlingen te ontmoeten op de reünies voor dit jubileum, opgeven daarvoor kan op www.100jaarccnv.nl.
Foto: Gerrit van der Beek en Gert van Lunteren
