Door Petronella van het Goor - Waar de wolf eerst nog een mythisch wezen was, een sprookjesdier uit lang vervlogen tijden, is het roofdier nu een hoofdpijndossier voor gemeenten en provincies. De beschermde status van de wolf (je mag niets doen om de wolf te storen, laat staan te verwonden of verjagen) is een enorme handenbinder.
De dieren vangen en in een busje in het bos steriliseren met een operatie, is een tweede optie. Zo komen er in elk geval niet nog meer wolven. Provincies staan niet te springen om dit plan. Vooral omdat dit op langere termijn pas effect heeft en er nu iets moet gebeuren. Want de overlast van de wolf neemt toe. En sinds afgelopen zomer zijn het niet alleen de veehouders die hun (klein)vee moeten beschermen tegen de wolf, ook hondeneigenaren moeten opletten.Het nieuwste plan uit Den Haag is om de wolf te steriliseren met een prikpil
In het Strokelbos, het losloopgebied voor honden in Harderwijk, geldt sinds een paar weken een aanlijnadvies. Eind augustus werd daar een hond gedood door de wolf. Kort na de aanval was het heel rustig in het bos, ruim zes weken later is het alweer wat drukker. Wim van Haren is er al die weken ‘gewoon’ geweest. “Ik kom hier al jaren. Ook nu laat ik mijn hond gewoon los lopen, hij staat goed onder appèl.” Hij heeft er al wel eens een wolf gezien. “Op vijftien meter afstand. Mijn hond bleef rustig naast me zitten en de wolf liep weer weg. Je moet er gewoon niet op af gaan.” Hij wil ‘zijn’ bos best delen met de wolf. “Die hoort er nu ook bij.” Hij vindt alle ophef niet echt terecht. “Er lopen ook veel zwijnen hier, die hebben ook wel eens honden aangevallen.”
Ingrid van Dijken is voorzichtiger. “Ik denk dat we niet zo naïef moeten zijn. Nu zie je af en toe een wolf, maar de welpen die afgelopen voorjaar geboren zijn, worden ook groot.” Ze heeft een rottweiler, een vrouwtje, die ook goed onder appèl staat, maar toch is ze sinds de wolf in het bos huist, een stukje voorzichtiger. “Niet bang, wel op mijn hoede.” Ook zij heeft de wolf gezien. Niet in het Strokelbos, maar in het Speulderbos. “Mijn hond was loops, dus ik vermeed het hondenbos. De wolf heeft haar kennelijk geroken en stond ineens achter ons.” Toen de wolf zag dat hij zich vergist had, draaide hij zich om en liep weer weg. Het was niet eng. “Maar ik zag toen wel dat de wolf helemaal niet zo bang is voor mij, de mens.”
Na de aanval op het hondje in het Strokelbos, eind augustus, is ze samen met andere hondeneigenaren gaan lopen. Dat voelde toch even wat veiliger. Inmiddels trekt ze er ook alleen weer op uit, met loslopende hond. “Lopen in het bos deed ik ook voor mezelf, ik kwam er ook tot rust na een drukke werkdag. Dat laat ik me niet afpakken.” Ze vindt dat er niet genoeg wordt gedaan om de mens en hun hond te beschermen tegen de wolf. “Het is eigenlijk alleen de wolf die nu beschermd wordt.” Het aanlijnadvies in een losloopgebied, is volgens Van Dijken een beetje ‘de omgekeerde wereld’. “Laat de boswachter patrouilleren, zodat er zicht is op waar de wolf zich bevindt. Meer blauw op straat als dat nodig is? Dan ook meer groen in het bos als dat nodig is.” Verjagen moet ook kunnen, vindt ze. “Nu zijn er plekken waar de mens niet mag komen, omdat de wolf er loopt. Waarom de wolf niet verjagen, omdat de mens er loopt?”
Binnenkort wordt er door de Wolvencommissie Gelderland een informatieavond gehouden in Harderwijk voor alle belangstellenden. Er is nog geen datum bekend.
