Afgelopen dagen waren er drie voorstellingen van het Podiumspektakel ’Stadsgezichten’
Het publiek zorgde voor volle tribunes, 3.000 bezoekers bezochten de voorstellingen en zij werden meegenomen naar de tijd van het Koloniaal Werfdepot. De kostuums, de uniformeren en andere kleding waren beslist een eye-cather, maar het Podiumspektakel is daarmee zeker geen traditioneel kostuumstuk geworden. Het is eigentijds met een live-orkest en een ondersteunend koor.De solo’s van Marieke (Marjolijn Bos) en Anna (Gabriëlle Noordmans) zorgden hier en daar voor een traantje. Op de tribunes was het muisstil, de beide zangeressen werden begeleid door mooi vogelgezang van de merels uit de buurt. De lach was voor de soldaten en de hoeren. Met gevatte teksten en goed gespeelde scenes creëerden deze spelers een ontspannen sfeer.
Het verhaal draait om het leven in Harderwijk in de dagen dat soldaten zich aanmeldden voor het vreemdelingen legioen. Duizenden jonge mannen gaven hun handgeld vaak direct uit in de kroegen en de bordelen van de stad. Naast deze verhaallijn is er ook een verhaal rondom de wensen van hoofdrolspeler Maarten (Gerrit van den Berg). Hij wil trouwen, een gezin stichten en een eigen boot hebben. Broer Robert (Bart Jansen) wordt verliefd op de vrouw van Maarten. Genoeg stof voor een verhaal. Het hele Podiumspektakel gaat over dromen, liefde en strijd. We zien hoe de Harderwijkers toen leefden en woonden en dat er grote verschillen waren tussen de ’bourgeoisie’ en de vissers. De dansende soldaten o.l.v. Jan Postulart en maken het officiersbal tot een waarachtig dansfeest met walsjes en andere dansjes.
Na de pauze verandert de sfeer op het Kloosterplein. Met gekleurd kunstlicht wordt het feeëriek en worden speciale acts als die van een luchtacrobate (Janneke van Amelsvoort) mooi uitgelicht. De kroegbaas van Worgum (Hendri van der Kolk) is in het tweede deel goed op dreef, maar na een vechtscene met Robert ligt hij dood op straat. Even daarvoor had hij zelf Marieke laten doodschieten. Beide scenes werden met veel passie gespeeld.
Schrijver/componist Bart Oenema heeft voor alle ensembles een eigen muziekthema gekozen, waardoor snel duidelijk is hoe het verhaal verloopt, want er gebeurt veel tijdens het twee-en-half uur durende spektakel. Je zou ogen en oren tekort komen als de zes sirenen niet een leidende rol zouden spelen. Zij nemen het publiek letterlijk over het hele plein mee in het verhaal.
Als alle spelers het lied ’Jij bent mijn stad’ gaan zingen, dan is het duidelijk dat we toe zijn aan het slot. Daarvoor heeft de schrijver een fantastische vondst bedacht. De soldaten zijn de stad uit en het nieuwe garnizoen treedt aan. En terwijl alle spelers zingen, komen de paarden o.l.v. Mirjam Babtist op het plein. Het publiek reageert spontaan. De oh’s en de ah’s gaan over de tribunes. De afsluiting krijgt daarmee iets theatraals.
Regisseur Doris Goosen heeft samen met muzikaal leider Gerbrand van Kolck een jaar lang gerepeteerd aan het Podiumspektakel. Dat het een verrassing is geworden, blijkt als iedereen na afloop enthousiast is, niet alleen over de spelers, maar ook over de muziek, het decor, de kleding, de organisatie en de ontspannen sfeer op het Kloosterplein. De regen en de lage temperaturen brachten het publiek niet van hun stuk. Harderwijk heeft er een stukje historie bij. En een nieuw stadslied: “Jij bent mijn stad”.
Bekijk hier meer foto's (gemaakt door Fotostudio Merjenburgh)
.jpg)
