Ik ben voor stemmen. Er is hard gevochten voor dat recht. Niet stemmen, dan ook niet zeuren achteraf. Dat principe. Rotsvast zeg maar. Toch word ik daarin elke vier jaar weer op de proef gesteld, in de maanden voorafgaand aan de gemeenteraadsverkiezingen.
Dit jaar gaan de partijen los op het restafval. Want ook al worden we als inwoners al twee jaar lang voorbereid op het betalen per lediging of worp, als je de heisa ziet die een paar weken geleden losbarstte, zou je denken dat het zelfs de raadsleden door de strot is geduwd. Het rekensommetje, dat twee jaar geleden dezelfde uitkomst had gegeven, doet iedereen stuiteren van verontwaardiging.Ik probeer doof en blind te zijn voor alle 'mijn paard pist verder dan jouw paard' verhalen en focus me op wat ze de vier jaar hiervoor hebben laten horen
Natuurlijk gaat een oud vrouwtje dat elke dag een zakje in de ondergrondse doet, geen 650 euro per jaar betalen. Als je rustig aangeeft wat het probleem is, zal er, als je een punt hebt, maatwerk mogelijk zijn. En zo niet, dan zoek je de pers op. Dat had vorig jaar ook gekund, maar dan zou iedereen het nu natuurlijk al vergeten zijn.
Deze maanden zijn fantastisch voor mensen die altijd wel ergens boos om zijn. Er wordt geluisterd en als het kan rekenen op bijval, misschien wel gepubliceerd. Maar als het straks maart is geweest, gebeurt het allemaal toch wel. En terecht. Want het beleid is gemaakt. Door de mensen die we vier jaar geleden hebben gekozen om de keuzes voor ons te maken.
Ik ben benieuwd naar de volgende soap. In de tussentijd, lekker afval scheiden mensen. Nu ook goed voor de portemonnee, maar altijd al het beste geweest voor het milieu. Ook niet onbelangrijk.
Petronella
