Column: Waar mensen zich al niet druk om kunnen maken

In de tweewekelijkse column van Petronella Polinder schrijft zij over onderwerpen die haar opvallen en/of bezig houden. Als we willen, kunnen we elke dag, de hele dag, discussiëren. Over zwarte piet, genderneutraliteit of wildplassende peuters. Het resultaat van de eerste drie posts op Facebook. 

Ik heb over geen van het bovenstaande een mening. Omdat ik me in kan leven.

Zo begrijp ik bijvoorbeeld dat een persoon met een donkere huid het niet fijn vindt om altijd geassocieerd te worden met het knechtje van. Tegelijkertijd denk ik aan een jaar of vijftien geleden, toen ik zelf Zwarte Piet speelde in Stroe, een heel blank dorp bij Barneveld. Een jongetje van een jaar of vijf, niet bij me weg te slaan, vertelde me constant dat het zijn grote droom was om naar de Pietenschool in Spanje te gaan en op een dag ook zoveel kindjes blij te maken. Ontwapenend toch?

Genderneutraliteit. De NS heeft het niet meer over dames en heren, maar over beste reizigers. Er moeten op festivals ook toiletten komen voor poezelige mensen die zich piemelig voelen, of voor mensen die zich poezelig noch piemelig voelen. Ik weet het niet meer precies. O ja, en de HEMA, die gaat nog steeds roze truitjes verkopen, maar op het labeltje staat niet langer dat het voor een meisje is. En ze gaan van een jongens- en meisjesafdeling naar één grote kinderafdeling. Alles door gehusseld. Nou, prima toch? Lekker doen.

Dan ben ik nog wat langer bezig met het kraamcadeautje. Of ik doe alles online.

Wildplassende peuters. Ergens in Nederland was een tweejarige die nodig moest. Hij was met zijn opa naar de bakker, een broodje halen. Peuter moest plassen, opa bedenkt zich niet, trekt die broek van zijn billen en laat hem in de steeg lekker lossen. Een politieagent ziet dit, rent er op af en beboet opa. Opa zoekt de pers, stomme ‘pliesie’. Ik had die bon waarschijnlijk verscheurd, midden op straat en dan daarvoor een boete gehad en die betaald. No way jose dat ik mijn peuter in zijn broek had laten plassen.

Maar ik had ook weer niet de pers opgezocht. Wat heeft dat voor nut?

Zodat iedereen weer even lekker kan schreeuwen? Bel de politie, er zit vast ergens een moeder op dat bureau die begrijpt hoe zindelijkheidstraining werkt.

Het enige dat mij prikkelt toch te reageren? Nationalistisch geneuzel. Eigen volk eerst onzin. Maar dan heb ik ook altijd nog de negeerknop. Die gebruik ik liever.