“Vergelijk het met een lekkende botter, waar je met vier man in zit. Eerst heb je genoeg aan een kopje, maar dan blijkt dat je toch een emmer nodig hebt. Op een gegeven moment sta je met vier man te hozen. En dan weet je ‘als we nu niet uitstappen, zinkt de botter en dat willen we niet.”
Het is tijd voor een nieuw bestuur die, met een duidelijke visie en een goed plan, iets gaat doen met het mooie pand op die prachtige plek. “Met nieuw elan, frisse zin en wind in de zeilen. Wij zeilen namelijk al twee jaar tegen de wind in.”Beeldend verhaalt Theo Bakker, als bestuurslid van de Botterstichting verantwoordelijk voor pr & communicatie, over de reden voor het gezamenlijke bestuursaftreden.
Afgelopen woensdag stuurde het bestuur een persbericht naar de media. ‘Natuurlijk kunnen we ‘tegen de wind’ in zeilen en enige voortgang maken, maar tegen een sterke, negatieve onderstroom, is het moeilijk om jezelf te blijven verweren’, zo meldt het bestuur. Met die negatieve onderstroom doelt het bestuur op openlijke kritiek via sociale media. Kleine conflicten en meningsverschillen met het bestuur werden via de mail uitgevochten, waarbij het gehele mailbestand met alle vrijwilligers en anders betrokkenen van mee kon genieten.
Volgens Bakker hadden mensen te hoge verwachtingen. “Mensen vergeten dat ook het bestuur van de stichting uit vrijwilligers bestaat, die naast de eigen baan elke week acht tot twintig uur per week besteedde aan de stichting. Maar men heeft van ons verwacht dat we alles wisten, alles konden voorzien en alle ongenoegens konden beslechten. En als er iets verkeerd ging, werd er meteen naar het bestuur gewezen en werd het breed uitgemeten op sociale media.” Op een gegeven moment was het teveel. ‘De rek was eruit’, zo staat er in het persbericht.“Maar de druppel was dat we tijdens een bijeenkomst met de gemeente hoorden dat we als onvriendelijk en ondeskundig bekend stonden.”
“Een prachtig gebouw op een hele mooie plek, maar meer dan een gebouw was het niet. Er is van tevoren niet nagedacht over de exploitatie, over wat we wilden met het gebouw. Moest het een soort koffiehuis worden? Een museum? Wat er gebeurt in een botterloods is duidelijk. Daar lapt men botters op. Maar wat doe je met een Vischafslag?”Bakker zegt dat het eigenlijk twee jaar geleden al ‘mis ging’.
Bakker gaf aan dat zijn bestuur de nadruk wilde leggen op het behoud van het cultuurhistorisch verleden, het visserijverleden van Harderwijk.
“Daar hebben we ons echt voor ingezet en mede daardoor is de Visserijdag weer nieuw leven ingeblazen.” Maar het ‘bruisende hart van de stad’, wat de Vischafslag zou moeten worden, is het niet. “Als er mensen komen kijken, zit vaak de deur dicht, de koffie staat niet klaar. Er is geen verdienmodel en dat komt deels omdat we geen professionele onderneming zijn, maar een groep vrijwilligers.”
Bakker zegt trots te zijn op wat er is bereikt, maar geeft tegelijkertijd aan nooit meer in het bestuur te willen zitten. “En dan spreek ik puur voor mezelf. Ik blijf altijd betrokken bij het visserijverleden van Harderwijk en ik wil ook betrokken blijven bij de stichting, maar dan misschien als vrijwilliger. Nooit meer als bestuurslid.” Wie het roer overneemt, zegt Bakker nog niet te weten. “We horen dat er meerdere gegadigden zijn en dat er verschillende ideeën zijn over de te volgen koers.”
